Queer filmleriyle genel olarak şöyle bir derdim vardır. Çoğu zaman yönetmen ve senaristler de LGBT topluluğunun bir parçası olmasına rağmen sanki konuya hep dışarıdan bir bakış atıyorlar gibi gelmiştir. Ele alınan konu her zaman çok radikal ama içerik de sanki bir o kadar konvansiyonel. Yüzeysel demiyorum, bahsettiğim şey biraz daha samimiyet ve cesaretle ilgili. Durum böyle olunca lafını sakınmayan, içeriden, samimi, yalın ve cesur bir bakış atabilen filmlerle ilgili yazmayı daha uygun buldum.
flawlessgal
FLAWLESS (1999)
Geçtiğimiz yıl kaybettiğimiz Philip Seymour Hoffman, Flawless’ta hep kenarda köşede kaldığını düşündüğüm en iyi performanslarından birini vermiştir. Kalp krizi geçirdikten sonra evinizde inzivaya çekilmek zorunda kalan homofobik polis memuru ve transseksüel komşusu arasındaki ilişkiye odaklanan filmde De Niro ve Hoffman gerçekten de kusursuz bir oyunculuk sergiler. Joel Schumacher gibi bir yönetmenden (evet, şu meme uçları belli olan Batman’i çeken adam) beklenmeyecek derinlikte bir film.