TARİH & MODERN SANAT BİR ARADA

Yine aynı röportajda sanatın kendine has bir dili olduğunu söylemişsiniz. Nasıl bir dil bu, biraz açar mısınız?
Sanat çevresinde özel bir terminoloji kullanıldığı bir gerçek. Bu aslında profesyonelleri de dâhil pek kimsenin anlamadığı bir dil. Ancak jinekolog olsak, o zaman da kendi aramızda jinekoloji terimleriyle konuşacaktık.

Geçen ayki sanat sayımızda sanatın bir yatırım aracı olmadığını konuşmuştuk. Sizin bu konudaki fikirleriniz neler?
Sanata yatırım aracı olarak bakanlar da var; bir anlatı kurabilmek, kendi hikâyesini yazabilmek için sanat eseri toplayan insanlar da var. Henüz sanatı yatırım aracı olarak gören bir koleksiyonerle tanışmadım. Koleksiyonlarıyla beraber yaşayan insanlarla tanıştığım için yatırımcı olan öbür tarafı pek bilmiyorum açıkçası...

10 yıldır modern sanat yapan bir sanatçı olarak Türkiye’de modern sanatın, Avrupa ve ABD’ye kıyasla nerede durduğu, ne gibi eksiklerimiz olduğu ile ilgili neler söyleyebilirsiniz?
Bundan beş-altı yıl öncesine kıyasla çok farklı bir yerde olduğumuzu söyleyebilirim. Kurumsal anlamda bu kadar çeşitlilik yoktu. Genç sanatçıları destekleyen SAHA, Spot, Salt, Arter gibi kurumlar ortaya çıktı. Ama hâlâ sanat ve teoriyi birleştiren bir okulun olmaması büyük bir eksiklik. Güzel sanatlar fakültelerinin durumları ortada. Verilen eğitimler keşke tekniğin ötesine geçebilse...

En son gezdiğiniz sergiyi bizimle paylaşır mısınız?
Amsterdam’daki Kazimir Malevich sergisini çok beğendim. Bir retrospektifin nasıl yapılabileceği konusunda önermeler vardı. Sanatçının pek çok döneminden eserler sergilenirken, çağdaşlarının eserlerine de yer verilmiş; böylelikle karşılaştırma imkânınız olabiliyordu. Bir oda ise aralarında Malevich’in de bulunduğu Rus ressamlarının eserlerinin sergilendiği özel bir koleksiyona adanmıştı. Böylece bir koleksiyon aracılığıyla Malevich üzerine düşünme imkânı verebilmesi etkileyiciydi.