Modern Amerikan edebiyatının en yetenekli yazarları arasında gösterilen Lorrie Moore’un Amerika Kuşları eseri, modern edebiyatın en ünlü öykü derlemelerinden birisi. Moore, bu kitaptaki öykülerde farklı serüvenleri olan ama bir şekilde ortak paydada, yaşama tutunma arzusunda birleşen savunmasız insanları anlatıyor. Kara mizaha varan alaylı bir dille yazıyor. Onların korkularını, pişmanlıklarını, acılarını ve yalnızlıklarını anlatıyor.
“Moore, gözünü Amerika’nın en ıssız tüneklerine değdiriyor fakat bu nazik dokunuşla gülünç halleri içten bir yaşam enerjisine dönüştürüyor.” – The New Yorker
“90’ların en iyi öykü derlemelerinden biri.” – PopMatters
“Moore’un yaşında birine bilge sıfatını vermekten çekinirim. Ancak bir yazarın tam olgunluğa geçişini izlemek insanı daima heyecanlandırır. Kanatların yavaşça açılması keyiflidir ama yüksekten uçan bir sanatçının görüntüsü yürek hoplatır.” – Julian Barnes
Övgüler
“İnsan yüreğinin o sonsuz pırpır edişlerini kucaklayan bir masal yuvası… Her şeyin bir arada olduğu bir kitap: yazarın içe işleyen Dorothy Parker zekâsı, Joycevari tezahürleri, Flannery O’Connor havasındaki sadelik ve zarafet anları.”
– The Atlanta Journal-Constitution
“Bu yeni öyküler ışıldıyor; modern Amerikan toplumunun diline, bayağılıklarına ve uydurma dedikodularına hevesle ve keskin bir biçimde odaklanıyor, ayrıca Moore’un kendine has mizahı ve sivri şakalarıyla, karakterin karmaşıklığını birkaç iyi odaklanılmış ayrıntıyla ortaya koymadaki şaşkınlık verici seviyede yeteneğiyle de uyum içindeler.”
– Houston Chronicle
“Moore’un, en iyi kurgu yazarlarımızdan biri olarak itibarını sağlamlaştırıyor.”
– Austin American-Statesman
“Loorie Moore hepimizle dalga geçiyor. Bizse adanmışlık içinde, seve seve bunun için ona minnet duyuyoruz… Moore… bir öyküde, pek çok ikinci sınıf yazarın bütün bir romana sığdırabileceğinden daha taşkın bir Amerikan mizahını ve evrensel melankoliyi bir araya getiriyor. “
– Newsday
“Moore, dili bir nevi sodalı nesir yaratmak için kullanıyor: Sürekli şaşırtan bir hayal gücüyle patlayan ve köpüren cümleler.”
– The Dallas Morning News
“Yarasalar, flamingolar, kargalar, gösteri ördekleri ve kuş besleyenler her öyküde ortaya çıkıyor, ancak asıl mesele insan doğası ve Moore’un karakterlerinin evrilme, durulma veya keder karşısında bir araya getirdikleri ya da paramparça ettikleri sayısız seçenek… Muhteşem… Bir yazar tutarlılık, mizah ve şefkat konusunda nadiren böylesi bir başarı elde etmiştir.”
– Seattle Post-Intelligencer
“(Moore’da) diyalog eğlenceyle birleşiyor… İnsan Moore’un erkekleri veya özellikle de kadınları gibi birileriyle asansörde mahsur kalabilir ve bunun için kendini şanslı sayabilir.”
– San Fransisco Chronicle
“Moore’un yaşında birine bilge sıfatını vermekten çekinirim. Ancak bir yazarın tam olgunluğa geçişini izlemek insanı daima heyecanlandırır. Kanatların yavaşça açılması keyiflidir ama yüksekten uçan bir sanatçının görüntüsü yürek hoplatır.”
– Julian Barnes, The New York Review of Books
“Mükemmel gözlemlerle ve kendine has bir kara mizah yeteneğiyle güzelce, kusursuzca, özenle yazılmış… Heyecan verici.”
– Dave Eggers, Esquire
“Moore, gözünü Amerika’nın en ıssız tüneklerine değdiriyor fakat onun nazik dokunuşu, gülünç halleri içten bir yaşam enerjisine dönüştürüyor.”
– The New Yorker
“Uzun zamandır Loorie Moore’un hayranıyım; Amerika Kuşları, formunun zirvesindeki bir yazarın enfes öykü koleksiyonu.”
– Geoff Dyer, The Independent
“Moore, öyle şaşırtıcı, dizginsiz bir yaratıcılıkla kutsanmış ki bizim gibi eli kolu bağlı fanilerin tozunu attırıyor… Moore doğal afet gibi yazıyor.”
– The Seattle Times
“Unutulmaz ve etkileyici.”
– The Wall Street Journal
“Bu öyküler… İç görünün dışa vurumu, bize gerçekte kim olduğumuzu söyleyecek ironik seviyelere ulaşmış modern varoluşun günlük travmalarının idraki.”
– Richmond Times-Dispatch
“Moore, kusursuz bir öykü yazarı. Boşa harcadığı tek bir sözcük yok; her gözlemi mizah ve hüzünle ışıldıyor.”
– Marie Claire
“1990’ların en saygın derlemelerinden biri.”
– The Times Literary Supplement (Londra)
“Müthiş.”
– Time Out New York
“Enfes… Başkasının önünde bu satırlara denk gelin ve onları yüksek sesle okumaktan kendinizi alıkoymaya çalışın.”
– The San Diego Union-Tribune