İTALYAN DÜŞLERİ

GALİBA İTALYA’DAN AYRILAMAYACAĞIM
Sabah, kahvenin burnuma dolan muhteşem kokusuyla uyandım. Kahvelerimizi bitirince yine yola çıktık. Bir gece önce Positano’yu romantik karanlığında bırakıp Sorrento’ya dönmüştük. Şimdi Amalfi’ye devam edeceğimiz için bu şirin kasaba yine yolumuzun üzerinde ve yine bizi bekliyor. Positano modasına öncülük ettiği belli olan dükkânlar, daracık sokaklardan sahile inene kadar insanı çoktan havaya sokup oranın havasına uygun şapka, aksesuvar, beyaz, tiril tiril elbiseler ve uçuşan pareolarla hafif, keyifli bir yaz vaat ediyor. Under the Tuscan Sun filminin çekildiği sahilde akşamki romantizm yerini, güneşlenenlere ve sıcakta amaçsızca gezinen insanlara bırakmış. Evlerin dimdik tepe boyunca dev bir el tarafından özenle yerleştirilmiş gibi göründüğü kibrit kasaba Positano’nun limon kokulu dükkânlarına girip çıkarak, limonlu dev mumları koklayarak, limonlu dondurma yiyerek zaman geçiriyoruz. Amalfi sahilleri beş duyuya da hitap edecek kadar çok “limonlu” seçenek sunuyor.
Sorrento’dan Amalfi’ye uzanan dar yollarda, durmaya imkân veren her noktada otomobilden inerek manzaranın tadını çıkarıyoruz. Amalfi’ye vardığımda ilk gözüme çarpanlar; şirin bir meydan ve meydandaki zarif çeşme, arkasında yükselen heybetli kilise, birbirinden renkli makarnaların, sosların, baharatların, limoncello çeşitlerinin satıldığı dükkânların sıralandığı sokaklar... Bu sokaklar, bizi dar bir geçide yönlendiriyor ve tipik İtalyan lezzetleriyle dolu bir restorana ulaştırıyor. Limonla bu kadar içli dışlı olan bir bölgede bu lezzete şaşırmak yersiz ancak yine de limonlu spagetti’nin muhteşem bir tat olacağını tahmin etmediğimi itiraf etmek zorundayım. Sarımsak ve limon aromasının karışımıyla şenlenen bir başyapıt bana göre. İtalya’da yemeklere, doğaya ve sanata ne kadar övgü düzülse az kalır.
Şehirden çıkarken İtalyan arkadaşım bir yazı gösteriyor. Anlamı şu: “Amalfi’de yaşayanlar için kıyamet günü bir şey ifade etmeyecek. Zaten cennette yaşadıklarından onlar için sıradan bir gün olacak.”