Genç bir sanatçı olarak fotoğraf medyumunun Türkiye’deki ve dünyadaki durumunu nasıl değerlendiriyorsun?
Fotoğraf tıpkı sinema gibi günümüz şartlarına iyi uyum sağlayan, hayli esnek, pratik ve herkesin kullanabileceği bir araç. Bu nedenle Türkiye’de ve dünyada çok çeşitli ve iyi kullanılan örnekleri mevcut.
“Habitat” sergisi kapsamında hangi işini sergiliyorsun? İşin hikâyesinden ve serginin kavramsal çerçevesiyle bağlantısından bahsedebilir misin?
“Klimalar” aslında yıllar önce kafamda olan bir çalışmaydı. Bu sergi yaşam alanlarına odaklandığı için uygun olduğunu düşündüm. Kapalı ve açık sistemlere özel bir ilgim var. Bu çalışmada da binaların kendi kendilerini iklimlendirmelerini ve binaların dış dünyayla olan girdi-çıktı ilişkisini görünür kılmak amacıyla, pencerelerin silindiği, sadece klimaların görünür olduğu bina cephesi fotoğrafları ürettim. Ortaya serginin çerçevesiyle paralel, distopik görüntüler çıktı.
İleriye yönelik projelerin neler? Seni nerelerde göreceğiz?
Bu değindiğim “sistem” olgusuna daha çok odaklanmak ve temsili işlerden uzun vadede uzaklaşmak gibi bir amacım var. O yüzden mevcut projelerimi sık sık iptal ettiğim bir dönemdeyim. Bunun dışında tıpkı “Habitat” gibi devam etmekte olan çeşitli grup sergileri ve projeler var.