“Sokağın güzelleri” sergisi sokakta yaşayan birbirinden güzel kedilerin fotoğraflarına ev sahipliği yaptı. Kim sokakta bu güzelliklerle birlikte yaşamaya hayır diyebilir ki!
farkindalikgal1
Sergiye gelmeden önce hasta, çok zayıf kediler görürsem salonun ortasında ağlayacağımı bildiğim için biraz korkmuştum. Öyle olmadı, hepsi içimi ısıtan fotoğraflardı. Seçimi kaç fotoğraf arasından, nasıl yaptınız?
Bunca zamandır şahit olduğum “kedi halleri” içinde gerçekten çok yürek burkan sahneler de vardı. Bazılarını fotoğrafladım ama sergide yer vermedim. Bundan özellikle kaçındım. O tür fotoğrafları sergilemek bir anlamda kolayına kaçmak olacaktı. Ben kedilerin sokağın zor şartlarında nasıl ayakta kaldıklarını, o koşullarda bile asi ve asil duruşlarını bozmadıklarını, hâlâ güzel kalabildiklerini vurgulamaya çalıştım. Fotoğraflar hep doğal ortamda çekildiği için zaten izleyenler o şartların zorluğunu görebilir; bugüne kadar bu durumu fark etmeyenlerde de bir farkındalık yaratabilir diye düşündüm. Ki sergiyi izleyenlerden bana gelen tepkilerden anladığım kadarıyla bu noktada istediğim sonucu elde edebilmişim. Zira bazı mesajlarda, kedi fobisi olduğunu ya da kedileri hiç sevmediğini ama sergiden sonra bakışının değiştiğini söyleyenler oldu.
Fotoğrafların çekimi sanırım 8-10 yıl sürdü. Bu zaman zarfında herhalde dört ila beş bin kare fotoğraf çekmişimdir. Sergiye 71 fotoğraf seçmek epey zorladı beni. Seçimi, sergide hem anlatım hem de estetik açıdan bütünlük oluşturacak fotoğraflardan yapmalıydım. Bu kriterlerle eleme yapınca 500 kadar fotoğraf kaldı. Sonunda mekânın alanını da göz önüne alarak 71’e kadar indirdim. Fakat her sergide mutlaka keşke şunun yerine bunu sergileseydim denen fotoğraflar olur. Onlar da belki başka zaman, başka yerde görüşe çıkarlar.