‘’Muhafızlar’’, 2015
Balmumu, bronz
56. Venedik Bienali, Ermenistan pavyonu,San Lazzaro adası
İstanbul Bienali hakkında neler düşünüyorsun, bir sanatçı olarak bu seneden neler bekliyorsun?
Tuzlu su, bu coğrafyanın geçmişi, şimdiki zamanı ve geleceği ile çok iyi oturan bir konu, bir yandan şiirsel olmasıyla beraber pek çok siyasi çağrışımları olan bir yanı da var. Su, özellikle İstanbul’da iki kıtayı birbirine bağlayan ve birbirinden ayıran bir element. Bir sürü terk edilişlere ve geri dönüşlere sahne olmuş, şiirsel ve siyasi açıdan yaşadığımız çevreyi dönüştüren, dalga ve gel git hareketleriyle bir şeyleri görünür kıldığı gibi görünmez hale getiren akıcı bir alan. Özellikle tuzlu suyun içilemez olması içerisinde soluduğumuz gerçeklikleri, yolculukları, felaketleri daha keskin kılıyor. Suyun hem iyileştirici etkisi hem de dalgalarıyla beraber geçmişe dair bilmediklerimizi su üstüne çıkarabilecek bir kapasitesi olabilir. Birçok şeyi sorguladığımız, geçmişi kabullenip affederek ilerlemeye çalıştığımız şu dönemde sanatın özellikle su gibi bir element ile zamanın tortularını dalgalarla önümüze getirmesini izlemeli ve hayatımızdaki tortuları su ile arındırmalıyız.
Senin Galata Rum Okulu’yla olan ilişkin nedir?
Galata Rum Okulu ile yaklaşık iki yıldır çalışıyorum ve Meri Komorosano ile beraber şu an yapılanma aşamasında olan kültür programını yürütüyorum. 2009 yılından bu yana Tasarım Bienali ve İstanbul Bienali gibi birçok etkinliğe ev sahipliği yapmış olan bu mekanın, kendi kimliği ve taşıdığı kültürel miras ile ayakta durabileceği ve tüm kenti kucaklayabileceği bir kültür merkezine dönüşme gibi bir ideali var. 2012 yılında ilk geri iade edilen azınlık malı olan okul, gerçekleştirdiği birçok etkinlik ile kendisine bir yol çizmeye başladı.
Bundan sonra neler olacak?
Bu aralar daha çok biriktirmiş olduklarımı eliyor, hazmediyor ve “Eskiden ne yapmışım? Şimdi nereye gidiyorum?” üzerine düşünüyorum. Bir nevi kendimi revizyona aldım da diyebilirim.